Στάθης Κουσουρνάς

Στη χώρα μας, ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, ισχύει η περιβαλλοντική αρχή “ ο Ρυπαίνων Πληρώνει” , καθώς έχει υιοθετηθεί η οδηγία 2004/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Για τους σκοπούς της οδηγίας, οι περιβαλλοντικές ζημίες ορίζονται ως:

 

• οι άμεσες ή έμμεσες ζημίες που προκαλούνται στο υδάτινο περιβάλλον που καλύπτεται από την κοινοτική νομοθεσία στον τομέα της διαχείρισης των υδάτων·

• οι άμεσες οι έμμεσες ζημίες που προκαλούνται στα είδη και στα φυσικά ενδιαιτήματα που προστατεύονται σε κοινοτικό επίπεδο από την οδηγία περί «άγριων πτηνών» και από την οδηγία περί «φυσικών ενδιαιτημάτων»·

• η άμεση ή έμμεση μόλυνση του εδάφους η οποία δημιουργεί σοβαρό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.

 

Το κόστος αποκατάστασης των ζημιών αυτών βαραίνει εξολοκλήρου τον υπαίτιο του ρυπογόνου γεγονότος, ο οποίος όμως δύναται πλέον να ασφαλιστεί για τέτοια γεγονότα μέσω ενός ασφαλιστηρίου μόλυνσης του περιβάλλοντος.

 

Παραδείγματα εφαρμογής

 

Ο βιολογικός κάποιου ξενοδοχείου έχει πρόβλημα και τα απόβλητα καταλήγουν στη θάλασσα. Σε αυτή την περίπτωση, βάση του νόμου, η επιχείρηση έχει την ευθύνη να αποκαταστήσει την βιοποικιλότητα. Η ασφαλιστική εταιρεία, θα καλύψει τις οικονομικές συνέπειες αυτής της αμέλειας.

 

Θα μπορούσε όμως να συμβεί και σε μια εξοχική κατοικία από την οποία μπορεί να προκληθεί φωτιά σε ένα παρακείμενο δάσος. Ο ιδιοκτήτης της κατοικίας δεν θα χάσει μόνο το σπίτι του από την πυρκαγιά, υποχρεούνται να πληρώσει και για το καμένο δάσος!